Kiedy człowiek kocha...

Poszukajcie w Biblii, a dowiecie się,
czego szukać w miłości... - ja?
Już wiem.
Kiedy człowiek kocha...
wydaje mu się, że świat narodził się na nowo
od samego początku,
w sercu rozkwita wspaniały ogród
z rzekami szczęścia, promieniami pięknych słów.
Patrzy na innych z radoscią,
chciałby dać im trochę uczucia, które
nosi w sobie.
Cierpi, gdy i oni cierpią,
świeci myślami, a jego słowa są niepojęte dla zwykłych.
Kiedy człowiek kocha...
opowiada innym o róży, którą odnalazł
w ogrodzie pośród tak wielu czerwieni...
spogląda w niebo i widzi ocean z chmurką,
której biel połyskuje w złocie,
promieniami dotyka drzewa i zda mu się,
że to samo życie, pod brązowym płaszczem
dostrzega najpiękniejsze kształty.
Kiedy człowiek kocha...
wierzy w nadzieję,
spija ją łapczywie z każdego znaku,
zanurza duszę w białym ptaku,
chce aby odleciał, szybował pośród gwiazd...
Kiedy człowiek kocha...
dotyka ziemi, unosi oczy,
patrzy w nie i mówi, że...
kocha,
bo tylko tak dopełni szczęścia
człowiek, który kocha.../